بررسی عوامل روانشناختی پس از بازتوانی ورزشی خانگی در مقابل بازتوانی قلبی در مرکز در بیماران عروق کرونر

تاریخ دریافت 26/04/1394 تاریخ پذیرش 31/06/1394 پیش‌زمینه و هدف: علیرغم توصیه‌های بازتوانی قلبی مبنی بر ورزش به‌عنوان جزء لاینفک مراقبت قلبی جامع از بیماران عروق کرونر، بیشتر بیماران آن را دریافت نمی‌کنند. بازتوانی قلبی خانگی با یک کتابچه راهنمای پشتیبانی شده توسط یک پرستار، یک روش محبوب بازتوانی است، که جهت بالا بردن مشارکت و کاهش اختلالات حائز اهمیت است. هدف از این مطالعه بررسی برخی ویژگی‌های رفتاری و کیفیت زندگی در بیماران قلبی پس از شرکت در دو گروه بازتوانی بود. مواد و روش‌ها: در یک تحقیق نیمه تجربی، 40 بیمار با میانگین سنی 28/6 ± 59 سال به‌صورت داوطلبانه در 3 گروه، بازتوانی قلبی خانگی (12 نفر)، بازتوانی در مرکز (15 نفر) و کنترل (10 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی‌های دو گروه بازتوانی به مدت هشت هفته به انجام فعالیت پرداختند. رفتار نوع A، خشم، بدبینی، اضطراب، افسردگی و کیفیت زندگی بیماران، از طریق پرسشنامه‌های استاندارد در ابتدا و انتهای هشت هفته بازتوانی اندازه‌گیری شد. داده‌ها با آزمون تحلیل کوواریانس (ANCOVA) در سطح 05/0P< تجزیه‌و‌تحلیل شد. یافته‌ها: پس از مداخله، محدودیت جسمانی، سلامت ذهنی، درد بدنی (پرسشنامه SF36) و خشم (پرسشنامه TAB) با بهبود معنی‌داری همراه بود و بین بازتوانی خانگی و بازتوانی قلبی در مرکز در کلیه شاخص‌ها جز شاخص محدودیت جسمانی تفاوت معنی‌دار مشاهده نشد. بحث و نتیجه‌گیری: ﺑﺎزﺗﻮاﻧﻲ ورزﺷﻲﺧﺎﻧﮕﻲ به اندازه ﺑﺎزﺗﻮاﻧﻲ در ﻣﺮﻛﺰ، عوامل روانشناختی را بهبود بخشید، ضمن اینکه بازتوانی ورزشی خانگی بر شاخص محدودیت جسمانی تأثیر بیشتری داشت.